Definify.com
Definition 2025
kinan
kinan
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *kīnaną, whence also Old English cīnan and Old High German chīnan.
Verb
kīnan
- to sprout
 
Conjugation
Conjugation of kīnan (strong class 1)
| infinitive | kīnan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past | 
| 1st person singular | kīnu | kēn | 
| 2nd person singular | kīnis | kini | 
| 3rd person singular | kīnid | kēn | 
| plural | kīnad | kinun | 
| subjunctive | present | past | 
| 1st person singular | kīne | kini | 
| 2nd person singular | kīnes | kinis | 
| 3rd person singular | kīne | kini | 
| plural | kīnen | kinin | 
| imperative | present | |
| singular | kīn | |
| plural | kīnad | |
| participle | present | past | 
| kīnandi | gikinan, kinan | |