Definify.com
Definition 2024
klęczeć
klęczeć
Polish
Verb
klęczeć impf
- to kneel (to rest on the knees)
Conjugation
Conjugation of klęczeć impf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim, m inan, f, n | |
| infinitive | klęczeć | |||||
| present tense | 1st | klęczę | klęczymy | |||
| 2nd | klęczysz | klęczycie | ||||
| 3rd | klęczy | klęczą | ||||
| past tense | 1st | klęczałem | klęczałam | klęczeliśmy | klęczałyśmy | |
| 2nd | klęczałeś | klęczałaś | klęczeliście | klęczałyście | ||
| 3rd | klęczał | klęczała | klęczało | klęczeli | klęczały | |
| future tense | 1st | będę klęczał1 | będę klęczała1 | będziemy klęczeli1 | będziemy klęczały1 | |
| 2nd | będziesz klęczał1 | będziesz klęczała1 | będziecie klęczeli1 | będziecie klęczały1 | ||
| 3rd | będzie klęczał1 | będzie klęczała1 | będzie klęczało1 | będą klęczeli1 | będą klęczały1 | |
| conditional | 1st | klęczałbym | klęczałabym | klęczelibyśmy | klęczałybyśmy | |
| 2nd | klęczałbyś | klęczałabyś | klęczelibyście | klęczałybyście | ||
| 3rd | klęczałby | klęczałaby | klęczałoby | klęczeliby | klęczałyby | |
| imperative | 1st | — | klęczmy | |||
| 2nd | klęcz | klęczcie | ||||
| 3rd | niech klęczy | niech klęczą | ||||
| active adjectival participle | klęczący | klęcząca | klęczące | klęczący | klęczące | |
| contemporary adverbial participle | klęcząc | |||||
| impersonal past | klęczano | |||||
| verbal noun | klęczenie | |||||
| 1or: będę klęczeć, będziesz klęczeć etc. | ||||||