Definify.com
Definition 2025
kumarin
kumarin
Finnish
Adjective
kumarin
- superlative degree of kumara
Declension
| Inflection of kumarin (Kotus type 36/sisin, mp-mm gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | kumarin | kumarimmat | |
| genitive | kumarimman | kumarimpien kumarinten |
|
| partitive | kumarinta | kumarimpia | |
| illative | kumarimpaan | kumarimpiin | |
| singular | plural | ||
| nominative | kumarin | kumarimmat | |
| accusative | nom. | kumarin | kumarimmat |
| gen. | kumarimman | ||
| genitive | kumarimman | kumarimpien kumarinten kumarimpainrare |
|
| partitive | kumarinta | kumarimpia | |
| inessive | kumarimmassa | kumarimmissa | |
| elative | kumarimmasta | kumarimmista | |
| illative | kumarimpaan | kumarimpiin | |
| adessive | kumarimmalla | kumarimmilla | |
| ablative | kumarimmalta | kumarimmilta | |
| allative | kumarimmalle | kumarimmille | |
| essive | kumarimpana | kumarimpina | |
| translative | kumarimmaksi | kumarimmiksi | |
| instructive | — | kumarimmin | |
| abessive | kumarimmatta | kumarimmitta | |
| comitative | — | kumarimpine | |
Adjective
kumarin
- Instructive plural form of kumara.
Anagrams
Serbo-Croatian
Noun
kumàrīn m (Cyrillic spelling кума̀рӣн)
Declension
Declension of kumarin
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kumàrīn | kumarini |
| genitive | kumarína | kumarina |
| dative | kumarinu | kumarinima |
| accusative | kumarin | kumarine |
| vocative | kumarine | kumarini |
| locative | kumarinu | kumarinima |
| instrumental | kumarinom | kumarinima |