Definify.com
Definition 2024
laetabundus
laetabundus
Latin
Adjective
laetābundus m (feminine laetābunda, neuter laetābundum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | laetābundus | laetābunda | laetābundum | laetābundī | laetābundae | laetābunda | |
| genitive | laetābundī | laetābundae | laetābundī | laetābundōrum | laetābundārum | laetābundōrum | |
| dative | laetābundō | laetābundō | laetābundīs | ||||
| accusative | laetābundum | laetābundam | laetābundum | laetābundōs | laetābundās | laetābunda | |
| ablative | laetābundō | laetābundā | laetābundō | laetābundīs | |||
| vocative | laetābunde | laetābunda | laetābundum | laetābundī | laetābundae | laetābunda | |
References
- laetabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “laetabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.