Definify.com
Definition 2024
luricatus
luricatus
Latin
Adjective
lūrīcātus m (feminine lūrīcāta, neuter lūrīcātum); first/second declension
- medieval spelling of lōrīcātus
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | lūrīcātus | lūrīcāta | lūrīcātum | lūrīcātī | lūrīcātae | lūrīcāta | |
| genitive | lūrīcātī | lūrīcātae | lūrīcātī | lūrīcātōrum | lūrīcātārum | lūrīcātōrum | |
| dative | lūrīcātō | lūrīcātō | lūrīcātīs | ||||
| accusative | lūrīcātum | lūrīcātam | lūrīcātum | lūrīcātōs | lūrīcātās | lūrīcāta | |
| ablative | lūrīcātō | lūrīcātā | lūrīcātō | lūrīcātīs | |||
| vocative | lūrīcāte | lūrīcāta | lūrīcātum | lūrīcātī | lūrīcātae | lūrīcāta | |
Noun
lūrīcātus m (genitive lūrīcātī); second declension
- medieval spelling of lōrīcātus
Declension
Second declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | lūrīcātus | lūrīcātī |
| genitive | lūrīcātī | lūrīcātōrum |
| dative | lūrīcātō | lūrīcātīs |
| accusative | lūrīcātum | lūrīcātōs |
| ablative | lūrīcātō | lūrīcātīs |
| vocative | lūrīcāte | lūrīcātī |