Definify.com
Definition 2025
mandandus
mandandus
Latin
Participle
mandandus m (feminine mandanda, neuter mandandum); first/second declension
- which is to be consigned
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | mandandus | mandanda | mandandum | mandandī | mandandae | mandanda | |
genitive | mandandī | mandandae | mandandī | mandandōrum | mandandārum | mandandōrum | |
dative | mandandō | mandandō | mandandīs | ||||
accusative | mandandum | mandandam | mandandum | mandandōs | mandandās | mandanda | |
ablative | mandandō | mandandā | mandandō | mandandīs | |||
vocative | mandande | mandanda | mandandum | mandandī | mandandae | mandanda |