Definify.com
Definition 2025
manumissus
manumissus
Latin
Participle
manūmissus m (feminine manūmissa, neuter manūmissum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | manūmissus | manūmissa | manūmissum | manūmissī | manūmissae | manūmissa | |
| genitive | manūmissī | manūmissae | manūmissī | manūmissōrum | manūmissārum | manūmissōrum | |
| dative | manūmissō | manūmissō | manūmissīs | ||||
| accusative | manūmissum | manūmissam | manūmissum | manūmissōs | manūmissās | manūmissa | |
| ablative | manūmissō | manūmissā | manūmissō | manūmissīs | |||
| vocative | manūmisse | manūmissa | manūmissum | manūmissī | manūmissae | manūmissa | |
References
- manumissus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- manumissus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “manumissus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.