Definify.com
Definition 2025
manumittendus
manumittendus
Latin
Participle
manūmittendus m (feminine manūmittenda, neuter manūmittendum); first/second declension
- which is to be released
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | manūmittendus | manūmittenda | manūmittendum | manūmittendī | manūmittendae | manūmittenda | |
| genitive | manūmittendī | manūmittendae | manūmittendī | manūmittendōrum | manūmittendārum | manūmittendōrum | |
| dative | manūmittendō | manūmittendō | manūmittendīs | ||||
| accusative | manūmittendum | manūmittendam | manūmittendum | manūmittendōs | manūmittendās | manūmittenda | |
| ablative | manūmittendō | manūmittendā | manūmittendō | manūmittendīs | |||
| vocative | manūmittende | manūmittenda | manūmittendum | manūmittendī | manūmittendae | manūmittenda | |