Definify.com
Definition 2025
manumittens
manumittens
Latin
Participle
manūmittēns m, f, n (genitive manūmittentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | manūmittēns | manūmittentēs | manūmittentia | ||
| genitive | manūmittentis | manūmittentium | |||
| dative | manūmittentī | manūmittentibus | |||
| accusative | manūmittentem | manūmittēns | manūmittentēs | manūmittentia | |
| ablative | manūmittente, manūmittentī1 | manūmittentibus | |||
| vocative | manūmittēns | manūmittentēs | manūmittentia | ||
1When used purely as an adjective.