Old Norse

Noun

meinbugir m pl

1. impediments which make it sinful or wicked to do a thing

   Á þessum ráðum liggja stórir meinbugir, þvíat þat er it mesta Kristni-spell skírðum mönnum at eta hross.

2. (esp of marriages) the forbidding the banns

   Finnask nokkurir þeir menn er þar vita meinbugi á, þá skulu þeir segja til fyrir brúðlaup, segja þeir eigi fyrr til meinbuga en brúðlaup er gört, þá skal engi maðr þeim þar um trúa, nema þeir hafi svá í fjarska verit, at þau tíðendi hafi eigi til þeirra komit.

   • Icelandi Prayer Book

     ef nökkur veit þar meinbugi á, skal hann segja til þeirra í tíma eða þegja síðan

     If any doth know of any impediments, let him speak them in time or keep his silence later.

Derived terms

• meinbugalaust

Descendants

• Icelandic: meinbugur

References

• meinbugir in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press