Definify.com
Definition 2025
melanurus
melanurus
Latin
Noun
melanūrus m (genitive melanūrī); second declension
Inflection
Second declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | melanūrus | melanūrī |
| genitive | melanūrī | melanūrōrum |
| dative | melanūrō | melanūrīs |
| accusative | melanūrum | melanūrōs |
| ablative | melanūrō | melanūrīs |
| vocative | melanūre | melanūrī |

Passer melanurus
Adjective
melanurus m (feminine melanura, neuter melanurum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | melanurus | melanura | melanurum | melanurī | melanurae | melanura | |
| genitive | melanurī | melanurae | melanurī | melanurōrum | melanurārum | melanurōrum | |
| dative | melanurō | melanurō | melanurīs | ||||
| accusative | melanurum | melanuram | melanurum | melanurōs | melanurās | melanura | |
| ablative | melanurō | melanurā | melanurō | melanurīs | |||
| vocative | melanure | melanura | melanurum | melanurī | melanurae | melanura | |
References
- melanurus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- melanurus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “melanurus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.