Definify.com
Definition 2025
mercatus
mercatus
Latin
Noun
mercātus m (genitive mercātūs); fourth declension
Inflection
Fourth declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | mercātus | mercātūs |
genitive | mercātūs | mercātuum |
dative | mercātuī | mercātibus |
accusative | mercātum | mercātūs |
ablative | mercātū | mercātibus |
vocative | mercātus | mercātūs |
Related terms
Descendants
See also
Etymology 2
Participle
mercātus m (feminine mercāta, neuter mercātum); first/second declension
- perfect passive participle of mercor
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | mercātus | mercāta | mercātum | mercātī | mercātae | mercāta | |
genitive | mercātī | mercātae | mercātī | mercātōrum | mercātārum | mercātōrum | |
dative | mercātō | mercātō | mercātīs | ||||
accusative | mercātum | mercātam | mercātum | mercātōs | mercātās | mercāta | |
ablative | mercātō | mercātā | mercātō | mercātīs | |||
vocative | mercāte | mercāta | mercātum | mercātī | mercātae | mercāta |
References
- mercatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mercatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- MERCATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “mercatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.