Definify.com
Definition 2025
mercatus
mercatus
Latin
Noun
mercātus m (genitive mercātūs); fourth declension
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | mercātus | mercātūs |
| genitive | mercātūs | mercātuum |
| dative | mercātuī | mercātibus |
| accusative | mercātum | mercātūs |
| ablative | mercātū | mercātibus |
| vocative | mercātus | mercātūs |
Related terms
Descendants
See also
Etymology 2
Participle
mercātus m (feminine mercāta, neuter mercātum); first/second declension
- perfect passive participle of mercor
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | mercātus | mercāta | mercātum | mercātī | mercātae | mercāta | |
| genitive | mercātī | mercātae | mercātī | mercātōrum | mercātārum | mercātōrum | |
| dative | mercātō | mercātō | mercātīs | ||||
| accusative | mercātum | mercātam | mercātum | mercātōs | mercātās | mercāta | |
| ablative | mercātō | mercātā | mercātō | mercātīs | |||
| vocative | mercāte | mercāta | mercātum | mercātī | mercātae | mercāta | |
References
- mercatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mercatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- MERCATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “mercatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.