Definify.com
Definition 2025
meritorius
meritorius
Latin
Adjective
meritōrius m (feminine meritōria, neuter meritōrium); first/second declension
- Of or pertaining to the earning of money, by which money is earned, for which money is paid; hired; meritorious.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | meritōrius | meritōria | meritōrium | meritōriī | meritōriae | meritōria | |
| genitive | meritōriī | meritōriae | meritōriī | meritōriōrum | meritōriārum | meritōriōrum | |
| dative | meritōriō | meritōriō | meritōriīs | ||||
| accusative | meritōrium | meritōriam | meritōrium | meritōriōs | meritōriās | meritōria | |
| ablative | meritōriō | meritōriā | meritōriō | meritōriīs | |||
| vocative | meritōrie | meritōria | meritōrium | meritōriī | meritōriae | meritōria | |
Antonyms
- (meritorious): immeritōrius
Derived terms
Related terms
|
Descendants
|
References
- meritorius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- meritorius in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- MERITORIUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “meritorius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.