Definify.com
Definition 2025
metutus
metutus
Latin
Participle
metūtus m (feminine metūta, neuter metūtum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | metūtus | metūta | metūtum | metūtī | metūtae | metūta | |
| genitive | metūtī | metūtae | metūtī | metūtōrum | metūtārum | metūtōrum | |
| dative | metūtō | metūtō | metūtīs | ||||
| accusative | metūtum | metūtam | metūtum | metūtōs | metūtās | metūta | |
| ablative | metūtō | metūtā | metūtō | metūtīs | |||
| vocative | metūte | metūta | metūtum | metūtī | metūtae | metūta | |
References
- metutus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “metutus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.