Definify.com
Definition 2024
milczeć
milczeć
Polish
Verb
milczeć impf
- not to speak; to keep quiet, to keep silent, to be silent
Conjugation
Conjugation of milczeć impf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim, m inan, f, n | |
| infinitive | milczeć | |||||
| present tense | 1st | milczę | milczymy | |||
| 2nd | milczysz | milczycie | ||||
| 3rd | milczy | milczą | ||||
| past tense | 1st | milczałem | milczałam | milczeliśmy | milczałyśmy | |
| 2nd | milczałeś | milczałaś | milczeliście | milczałyście | ||
| 3rd | milczał | milczała | milczało | milczeli | milczały | |
| future tense | 1st | będę milczał1 | będę milczała1 | będziemy milczeli1 | będziemy milczały1 | |
| 2nd | będziesz milczał1 | będziesz milczała1 | będziecie milczeli1 | będziecie milczały1 | ||
| 3rd | będzie milczał1 | będzie milczała1 | będzie milczało1 | będą milczeli1 | będą milczały1 | |
| conditional | 1st | milczałbym | milczałabym | milczelibyśmy | milczałybyśmy | |
| 2nd | milczałbyś | milczałabyś | milczelibyście | milczałybyście | ||
| 3rd | milczałby | milczałaby | milczałoby | milczeliby | milczałyby | |
| imperative | 1st | — | milczmy | |||
| 2nd | milcz | milczcie | ||||
| 3rd | niech milczy | niech milczą | ||||
| active adjectival participle | milczący | milcząca | milczące | milczący | milczące | |
| contemporary adverbial participle | milcząc | |||||
| impersonal past | milczano | |||||
| verbal noun | milczenie | |||||
| 1or: będę milczeć, będziesz milczeć etc. | ||||||