Definify.com
Definition 2025
ministratus
ministratus
Latin
Participle
ministrātus m (feminine ministrāta, neuter ministrātum); first/second declension
- attended, waited upon, having been waited upon.
- managed, governed, having been taken care of.
- done, executed, having been carried out.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | ministrātus | ministrāta | ministrātum | ministrātī | ministrātae | ministrāta | |
| genitive | ministrātī | ministrātae | ministrātī | ministrātōrum | ministrātārum | ministrātōrum | |
| dative | ministrātō | ministrātō | ministrātīs | ||||
| accusative | ministrātum | ministrātam | ministrātum | ministrātōs | ministrātās | ministrāta | |
| ablative | ministrātō | ministrātā | ministrātō | ministrātīs | |||
| vocative | ministrāte | ministrāta | ministrātum | ministrātī | ministrātae | ministrāta | |