Definify.com
Definition 2025
ministratus
ministratus
Latin
Participle
ministrātus m (feminine ministrāta, neuter ministrātum); first/second declension
- attended, waited upon, having been waited upon.
- managed, governed, having been taken care of.
- done, executed, having been carried out.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | ministrātus | ministrāta | ministrātum | ministrātī | ministrātae | ministrāta | |
genitive | ministrātī | ministrātae | ministrātī | ministrātōrum | ministrātārum | ministrātōrum | |
dative | ministrātō | ministrātō | ministrātīs | ||||
accusative | ministrātum | ministrātam | ministrātum | ministrātōs | ministrātās | ministrāta | |
ablative | ministrātō | ministrātā | ministrātō | ministrātīs | |||
vocative | ministrāte | ministrāta | ministrātum | ministrātī | ministrātae | ministrāta |