Definify.com
Definition 2024
mruczeć
mruczeć
Polish
Verb
mruczeć impf (perfective zamruczeć)
Conjugation
Conjugation of mruczeć impf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim, m inan, f, n | |
| infinitive | mruczeć | |||||
| present tense | 1st | mruczę | mruczymy | |||
| 2nd | mruczysz | mruczycie | ||||
| 3rd | mruczy | mruczą | ||||
| past tense | 1st | mruczałem | mruczałam | mruczeliśmy | mruczałyśmy | |
| 2nd | mruczałeś | mruczałaś | mruczeliście | mruczałyście | ||
| 3rd | mruczał | mruczała | mruczało | mruczeli | mruczały | |
| future tense | 1st | będę mruczał1 | będę mruczała1 | będziemy mruczeli1 | będziemy mruczały1 | |
| 2nd | będziesz mruczał1 | będziesz mruczała1 | będziecie mruczeli1 | będziecie mruczały1 | ||
| 3rd | będzie mruczał1 | będzie mruczała1 | będzie mruczało1 | będą mruczeli1 | będą mruczały1 | |
| conditional | 1st | mruczałbym | mruczałabym | mruczelibyśmy | mruczałybyśmy | |
| 2nd | mruczałbyś | mruczałabyś | mruczelibyście | mruczałybyście | ||
| 3rd | mruczałby | mruczałaby | mruczałoby | mruczeliby | mruczałyby | |
| imperative | 1st | — | mruczmy | |||
| 2nd | mrucz | mruczcie | ||||
| 3rd | niech mruczy | niech mruczą | ||||
| active adjectival participle | mruczący | mrucząca | mruczące | mruczący | mruczące | |
| contemporary adverbial participle | mrucząc | |||||
| impersonal past | mruczano | |||||
| verbal noun | mruczenie | |||||
| 1or: będę mruczeć, będziesz mruczeć etc. | ||||||