Definify.com
Definition 2025
obnubilo
obnubilo
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /obˈnuː.bi.loː/, [ɔbˈnuː.bɪ.ɫoː]
 
Verb
obnūbilō (present infinitive obnūbilāre, perfect active obnūbilāvī, supine obnūbilātum); first conjugation
- (transitive)
 
Conjugation
| Conjugation of obnubilo (first conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | obnūbilō | obnūbilās | obnūbilat | obnūbilāmus | obnūbilātis | obnūbilant | 
| imperfect | obnūbilābam | obnūbilābās | obnūbilābat | obnūbilābāmus | obnūbilābātis | obnūbilābant | |
| future | obnūbilābō | obnūbilābis | obnūbilābit | obnūbilābimus | obnūbilābitis | obnūbilābunt | |
| perfect | obnūbilāvī | obnūbilāvistī | obnūbilāvit | obnūbilāvimus | obnūbilāvistis | obnūbilāvērunt, obnūbilāvēre | |
| pluperfect | obnūbilāveram | obnūbilāverās | obnūbilāverat | obnūbilāverāmus | obnūbilāverātis | obnūbilāverant | |
| future perfect | obnūbilāverō | obnūbilāveris | obnūbilāverit | obnūbilāverimus | obnūbilāveritis | obnūbilāverint | |
| passive | present | obnūbilor | obnūbilāris, obnūbilāre | obnūbilātur | obnūbilāmur | obnūbilāminī | obnūbilantur | 
| imperfect | obnūbilābar | obnūbilābāris, obnūbilābāre | obnūbilābātur | obnūbilābāmur | obnūbilābāminī | obnūbilābantur | |
| future | obnūbilābor | obnūbilāberis, obnūbilābere | obnūbilābitur | obnūbilābimur | obnūbilābiminī | obnūbilābuntur | |
| perfect | obnūbilātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | obnūbilātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | obnūbilātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | obnūbilem | obnūbilēs | obnūbilet | obnūbilēmus | obnūbilētis | obnūbilent | 
| imperfect | obnūbilārem | obnūbilārēs | obnūbilāret | obnūbilārēmus | obnūbilārētis | obnūbilārent | |
| perfect | obnūbilāverim | obnūbilāverīs | obnūbilāverit | obnūbilāverīmus | obnūbilāverītis | obnūbilāverint | |
| pluperfect | obnūbilāvissem | obnūbilāvissēs | obnūbilāvisset | obnūbilāvissēmus | obnūbilāvissētis | obnūbilāvissent | |
| passive | present | obnūbiler | obnūbilēris, obnūbilēre | obnūbilētur | obnūbilēmur | obnūbilēminī | obnūbilentur | 
| imperfect | obnūbilārer | obnūbilārēris, obnūbilārēre | obnūbilārētur | obnūbilārēmur | obnūbilārēminī | obnūbilārentur | |
| perfect | obnūbilātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | obnūbilātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | obnūbilā | — | — | obnūbilāte | — | 
| future | — | obnūbilātō | obnūbilātō | — | obnūbilātōte | obnūbilantō | |
| passive | present | — | obnūbilāre | — | — | obnūbilāminī | — | 
| future | — | obnūbilātor | obnūbilātor | — | — | obnūbilantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | obnūbilāre | obnūbilāvisse | obnūbilātūrus esse | obnūbilārī | obnūbilātus esse | obnūbilātum īrī | |
| participles | obnūbilāns | — | obnūbilātūrus | — | obnūbilātus | obnūbilandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
| obnūbilāre | obnūbilandī | obnūbilandō | obnūbilandum | obnūbilātum | obnūbilātū | ||
Derived terms
- obnūbilātiō (Late Latin)
 
Descendants
- English: obnubilate
 - Italian: obnubilare
 - Old French: obnubler, obnublir
 - Spanish: obnubilar
 
References
- obnūbĭlo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - Félix Gaffiot (1934), “obnūbĭlo”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette, page 1,056/1.
 - “obnūbilō” on page 1,217/2 of the Oxford Latin Dictionary (1st ed., 1968–82)