Definify.com
Definition 2025
obnuntiatus
obnuntiatus
Latin
Participle
obnūntiātus m (feminine obnūntiāta, neuter obnūntiātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | obnūntiātus | obnūntiāta | obnūntiātum | obnūntiātī | obnūntiātae | obnūntiāta | |
| genitive | obnūntiātī | obnūntiātae | obnūntiātī | obnūntiātōrum | obnūntiātārum | obnūntiātōrum | |
| dative | obnūntiātō | obnūntiātō | obnūntiātīs | ||||
| accusative | obnūntiātum | obnūntiātam | obnūntiātum | obnūntiātōs | obnūntiātās | obnūntiāta | |
| ablative | obnūntiātō | obnūntiātā | obnūntiātō | obnūntiātīs | |||
| vocative | obnūntiāte | obnūntiāta | obnūntiātum | obnūntiātī | obnūntiātae | obnūntiāta | |