Definify.com
Definition 2025
occubitus
occubitus
Latin
Participle
occubitus m (feminine occubita, neuter occubitum); first/second declension
- lain (especially in the grave)
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | occubitus | occubita | occubitum | occubitī | occubitae | occubita | |
| genitive | occubitī | occubitae | occubitī | occubitōrum | occubitārum | occubitōrum | |
| dative | occubitō | occubitō | occubitīs | ||||
| accusative | occubitum | occubitam | occubitum | occubitōs | occubitās | occubita | |
| ablative | occubitō | occubitā | occubitō | occubitīs | |||
| vocative | occubite | occubita | occubitum | occubitī | occubitae | occubita | |
References
- occubitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “occubitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.