Definify.com
Definition 2025
omittendus
omittendus
Latin
Participle
omittendus m (feminine omittenda, neuter omittendum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | omittendus | omittenda | omittendum | omittendī | omittendae | omittenda | |
| genitive | omittendī | omittendae | omittendī | omittendōrum | omittendārum | omittendōrum | |
| dative | omittendō | omittendō | omittendīs | ||||
| accusative | omittendum | omittendam | omittendum | omittendōs | omittendās | omittenda | |
| ablative | omittendō | omittendā | omittendō | omittendīs | |||
| vocative | omittende | omittenda | omittendum | omittendī | omittendae | omittenda | |