Definify.com
Definition 2025
omittens
omittens
Latin
Participle
omittēns m, f, n (genitive omittentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | omittēns | omittentēs | omittentia | ||
| genitive | omittentis | omittentium | |||
| dative | omittentī | omittentibus | |||
| accusative | omittentem | omittēns | omittentēs | omittentia | |
| ablative | omittente, omittentī1 | omittentibus | |||
| vocative | omittēns | omittentēs | omittentia | ||
1When used purely as an adjective.