Definify.com
Definition 2024
onderbrengen
onderbrengen
Dutch
Verb
onderbrengen
- to accommodate, lodge
- to categorize
Inflection
| Inflection of onderbrengen (weak with past in -cht, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | onderbrengen | |||
| past singular | bracht onder | |||
| past participle | ondergebracht | |||
| infinitive | onderbrengen | |||
| gerund | onderbrengen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | breng onder | bracht onder | onderbreng | onderbracht |
| 2nd person sing. (jij) | brengt onder | bracht onder | onderbrengt | onderbracht |
| 2nd person sing. (u) | brengt onder | bracht onder | onderbrengt | onderbracht |
| 2nd person sing. (gij) | brengt onder | bracht onder | onderbrengt | onderbracht |
| 3rd person singular | brengt onder | bracht onder | onderbrengt | onderbracht |
| plural | brengen onder | brachten onder | onderbrengen | onderbrachten |
| subjunctive sing.1 | brenge onder | brachte onder | onderbrenge | onderbrachte |
| subjunctive plur.1 | brengen onder | brachten onder | onderbrengen | onderbrachten |
| imperative sing. | breng onder | |||
| imperative plur.1 | brengt onder | |||
| participles | onderbrengend | ondergebracht | ||
| 1) Archaic. | ||||