Definify.com
Definition 2025
ontberen
ontberen
Dutch
Verb
ontberen
- to lack
Inflection
Inflection of ontberen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | ontberen | |||
past singular | ontbeerde | |||
past participle | ontbeerd | |||
infinitive | ontberen | |||
gerund | ontberen n | |||
verbal noun | — | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | ontbeer | ontbeerde | ||
2nd person sing. (jij) | ontbeert | ontbeerde | ||
2nd person sing. (u) | ontbeert | ontbeerde | ||
2nd person sing. (gij) | ontbeert | ontbeerde | ||
3rd person singular | ontbeert | ontbeerde | ||
plural | ontberen | ontbeerden | ||
subjunctive sing.1 | ontbere | ontbeerde | ||
subjunctive plur.1 | ontberen | ontbeerden | ||
imperative sing. | ontbeer | |||
imperative plur.1 | ontbeert | |||
participles | ontberend | ontbeerd | ||
1) Archaic. |