Definify.com
Definition 2025
onteren
onteren
Dutch
Verb
onteren
-  to dishonor
-  Je **** dat niet doen zonder zijn nagedachtenis te onteren.
- You cannot do that without dishonoring his memory.
 
 
 -  Je **** dat niet doen zonder zijn nagedachtenis te onteren.
 - to abuse sexually, to rape (notably a virgin)
 
Inflection
| Inflection of onteren (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | onteren | |||
| past singular | onteerde | |||
| past participle | onteerd | |||
| infinitive | onteren | |||
| gerund | onteren n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | onteer | onteerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | onteert | onteerde | ||
| 2nd person sing. (u) | onteert | onteerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | onteert | onteerde | ||
| 3rd person singular | onteert | onteerde | ||
| plural | onteren | onteerden | ||
| subjunctive sing.1 | ontere | onteerde | ||
| subjunctive plur.1 | onteren | onteerden | ||
| imperative sing. | onteer | |||
| imperative plur.1 | onteert | |||
| participles | onterend | onteerd | ||
| 1) Archaic. | ||||