Definify.com
Definition 2024
ontwrichten
ontwrichten
Dutch
Verb
ontwrichten
- to dislocate
- to disorganize, to paralyze
Inflection
Inflection of ontwrichten (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | ontwrichten | |||
past singular | ontwrichtte | |||
past participle | ontwricht | |||
infinitive | ontwrichten | |||
gerund | ontwrichten n | |||
verbal noun | — | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | ontwricht | ontwrichtte | ||
2nd person sing. (jij) | ontwricht | ontwrichtte | ||
2nd person sing. (u) | ontwricht | ontwrichtte | ||
2nd person sing. (gij) | ontwricht | ontwrichtte | ||
3rd person singular | ontwricht | ontwrichtte | ||
plural | ontwrichten | ontwrichtten | ||
subjunctive sing.1 | ontwrichte | ontwrichtte | ||
subjunctive plur.1 | ontwrichten | ontwrichtten | ||
imperative sing. | ontwricht | |||
imperative plur.1 | ontwricht | |||
participles | ontwrichtend | ontwricht | ||
1) Archaic. |