Definify.com
Definition 2024
opbloeien
opbloeien
Dutch
Verb
opbloeien
- to flourish
Inflection
Inflection of opbloeien (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | opbloeien | |||
past singular | bloeide op | |||
past participle | opgebloeid | |||
infinitive | opbloeien | |||
gerund | opbloeien n | |||
verbal noun | — | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | bloei op | bloeide op | opbloei | opbloeide |
2nd person sing. (jij) | bloeit op | bloeide op | opbloeit | opbloeide |
2nd person sing. (u) | bloeit op | bloeide op | opbloeit | opbloeide |
2nd person sing. (gij) | bloeit op | bloeide op | opbloeit | opbloeide |
3rd person singular | bloeit op | bloeide op | opbloeit | opbloeide |
plural | bloeien op | bloeiden op | opbloeien | opbloeiden |
subjunctive sing.1 | bloeie op | bloeide op | opbloeie | opbloeide |
subjunctive plur.1 | bloeien op | bloeiden op | opbloeien | opbloeiden |
imperative sing. | bloei op | |||
imperative plur.1 | bloeit op | |||
participles | opbloeiend | opgebloeid | ||
1) Archaic. |