Definify.com
Definition 2024
opbrengen
opbrengen
Dutch
Verb
opbrengen
Inflection
Inflection of opbrengen (weak with past in -cht, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | opbrengen | |||
past singular | bracht op | |||
past participle | opgebracht | |||
infinitive | opbrengen | |||
gerund | opbrengen n | |||
verbal noun | — | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | breng op | bracht op | opbreng | opbracht |
2nd person sing. (jij) | brengt op | bracht op | opbrengt | opbracht |
2nd person sing. (u) | brengt op | bracht op | opbrengt | opbracht |
2nd person sing. (gij) | brengt op | bracht op | opbrengt | opbracht |
3rd person singular | brengt op | bracht op | opbrengt | opbracht |
plural | brengen op | brachten op | opbrengen | opbrachten |
subjunctive sing.1 | brenge op | brachte op | opbrenge | opbrachte |
subjunctive plur.1 | brengen op | brachten op | opbrengen | opbrachten |
imperative sing. | breng op | |||
imperative plur.1 | brengt op | |||
participles | opbrengend | opgebracht | ||
1) Archaic. |
Derived terms
- opbrenger
- opbrenging
- opbrengst