Definify.com
Definition 2025
ornatus
ornatus
Latin
Participle
ōrnātus m (feminine ōrnāta, neuter ōrnātum); first/second declension
- furnished, equipped, having been furnished.
- adorned, decorated, having been adorned.
- (figuratively) honored, commended, having been praised.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | ōrnātus | ōrnāta | ōrnātum | ōrnātī | ōrnātae | ōrnāta | |
| genitive | ōrnātī | ōrnātae | ōrnātī | ōrnātōrum | ōrnātārum | ōrnātōrum | |
| dative | ōrnātō | ōrnātō | ōrnātīs | ||||
| accusative | ōrnātum | ōrnātam | ōrnātum | ōrnātōs | ōrnātās | ōrnāta | |
| ablative | ōrnātō | ōrnātā | ōrnātō | ōrnātīs | |||
| vocative | ōrnāte | ōrnāta | ōrnātum | ōrnātī | ōrnātae | ōrnāta | |
Derived terms
Descendants
Noun
ornātus m (genitive ornātūs); fourth declension
- a furnishing, preparing
- an act of adornment, embellishment, decoration
- fancy dress or apparel
- accoutrements, furniture
- an ornament or decoration
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| nominative | ornātus | ornātūs | 
| genitive | ornātūs | ornātuum | 
| dative | ornātuī | ornātibus | 
| accusative | ornātum | ornātūs | 
| ablative | ornātū | ornātibus | 
| vocative | ornātus | ornātūs | 
References
- ornatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ornatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “ornatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
-  Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.- to speak well, elegantly: ornate dicere
 
- well-chosen language, grace of style: ornatus orationis, verborum
 
- 
(ambiguous) the star-lit sky; the firmament: caelum astris distinctum et ornatum
 
- 
(ambiguous) to be in the enjoyment of a large fortune: fortunis maximis ornatum esse
 
- 
(ambiguous) to afford matter for elaboration, embellishment: materiem ad ornatum praebere
 
- 
(ambiguous) to be virtuous: virtute praeditum, ornatum esse (opp. vitiis obrutum esse)
 
 
- to speak well, elegantly: ornate dicere