Definify.com
Definition 2025
pactum
pactum
Latin
Participle
pactus m (feminine pacta, neuter pactum); first/second declension
Descendants
- Romanian: pat (possibly)
 
Etymology 2
From paciscor.
Participle
pactus
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | pactus | pacta | pactum | pactī | pactae | pacta | |
| genitive | pactī | pactae | pactī | pactōrum | pactārum | pactōrum | |
| dative | pactō | pactō | pactīs | ||||
| accusative | pactum | pactam | pactum | pactōs | pactās | pacta | |
| ablative | pactō | pactā | pactō | pactīs | |||
| vocative | pacte | pacta | pactum | pactī | pactae | pacta | |
Noun
pactum n (genitive pactī); second declension
Inflection
Second declension.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| nominative | pactum | pacta | 
| genitive | pactī | pactōrum | 
| dative | pactō | pactīs | 
| accusative | pactum | pacta | 
| ablative | pactō | pactīs | 
| vocative | pactum | pacta | 
Descendants
References
- pactum in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - pactum in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
 - PACTUM in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
 - Félix Gaffiot (1934), “pactum”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.