Definify.com
Definition 2025
pactum
pactum
Latin
Participle
pactus m (feminine pacta, neuter pactum); first/second declension
Descendants
- Romanian: pat (possibly)
Etymology 2
From paciscor.
Participle
pactus
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | pactus | pacta | pactum | pactī | pactae | pacta | |
genitive | pactī | pactae | pactī | pactōrum | pactārum | pactōrum | |
dative | pactō | pactō | pactīs | ||||
accusative | pactum | pactam | pactum | pactōs | pactās | pacta | |
ablative | pactō | pactā | pactō | pactīs | |||
vocative | pacte | pacta | pactum | pactī | pactae | pacta |
Noun
pactum n (genitive pactī); second declension
Inflection
Second declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | pactum | pacta |
genitive | pactī | pactōrum |
dative | pactō | pactīs |
accusative | pactum | pacta |
ablative | pactō | pactīs |
vocative | pactum | pacta |
Descendants
References
- pactum in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- pactum in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- PACTUM in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “pactum”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.