Definify.com
Definition 2025
permeatus
permeatus
Latin
Participle
permeātus m (feminine permeāta, neuter permeātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | permeātus | permeāta | permeātum | permeātī | permeātae | permeāta | |
| genitive | permeātī | permeātae | permeātī | permeātōrum | permeātārum | permeātōrum | |
| dative | permeātō | permeātō | permeātīs | ||||
| accusative | permeātum | permeātam | permeātum | permeātōs | permeātās | permeāta | |
| ablative | permeātō | permeātā | permeātō | permeātīs | |||
| vocative | permeāte | permeāta | permeātum | permeātī | permeātae | permeāta | |
References
- permeatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “permeatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.