Definify.com
Definition 2025
perturbatus
perturbatus
Latin
Participle
perturbatus m (feminine perturbata, neuter perturbatum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | perturbatus | perturbata | perturbatum | perturbatī | perturbatae | perturbata | |
| genitive | perturbatī | perturbatae | perturbatī | perturbatōrum | perturbatārum | perturbatōrum | |
| dative | perturbatō | perturbatō | perturbatīs | ||||
| accusative | perturbatum | perturbatam | perturbatum | perturbatōs | perturbatās | perturbata | |
| ablative | perturbatō | perturbatā | perturbatō | perturbatīs | |||
| vocative | perturbate | perturbata | perturbatum | perturbatī | perturbatae | perturbata | |
References
- perturbatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- perturbatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “perturbatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to be confused: confusum, perturbatum esse
- to be confused: confusum, perturbatum esse