Definify.com
Definition 2025
ploratus
ploratus
Latin
Participle
plōrātus m (feminine plōrāta, neuter plōrātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | plōrātus | plōrāta | plōrātum | plōrātī | plōrātae | plōrāta | |
| genitive | plōrātī | plōrātae | plōrātī | plōrātōrum | plōrātārum | plōrātōrum | |
| dative | plōrātō | plōrātō | plōrātīs | ||||
| accusative | plōrātum | plōrātam | plōrātum | plōrātōs | plōrātās | plōrāta | |
| ablative | plōrātō | plōrātā | plōrātō | plōrātīs | |||
| vocative | plōrāte | plōrāta | plōrātum | plōrātī | plōrātae | plōrāta | |
Noun
plōrātus m (genitive plōrātūs); fourth declension
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | plōrātus | plōrātūs |
| genitive | plōrātūs | plōrātuum |
| dative | plōrātuī | plōrātibus |
| accusative | plōrātum | plōrātūs |
| ablative | plōrātū | plōrātibus |
| vocative | plōrātus | plōrātūs |
References
- ploratus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ploratus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “ploratus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.