Definify.com
Definition 2025
pluralis
pluralis
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /pluːˈraː.lis/, [pɫuːˈraː.lɪs]
Adjective
plūrālis m, f (neuter plūrāle); third declension
- plural; pertaining to more than one
- (grammar) plural
- (grammar; substantive, masculine) plural (from numerus pluralis)
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | plūrālis | plūrāle | plūrālēs | plūrālia | |
| genitive | plūrālis | plūrālium | |||
| dative | plūrālī | plūrālibus | |||
| accusative | plūrālem | plūrāle | plūrālēs | plūrālia | |
| ablative | plūrālī | plūrālibus | |||
| vocative | plūrālis | plūrāle | plūrālēs | plūrālia | |
Related terms
- plūrālitās
- plūrāliter
- plūrātīvus
- plūs
Derived terms
- pluralis majestatis = pluralis majestaticus
- pluralis modestiae
- pluralis communis
Descendants
References
- pluralis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “pluralis”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.