Definify.com
Definition 2024
praebitus
praebitus
Latin
Participle
praebitus m (feminine praebita, neuter praebitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | praebitus | praebita | praebitum | praebitī | praebitae | praebita | |
genitive | praebitī | praebitae | praebitī | praebitōrum | praebitārum | praebitōrum | |
dative | praebitō | praebitō | praebitīs | ||||
accusative | praebitum | praebitam | praebitum | praebitōs | praebitās | praebita | |
ablative | praebitō | praebitā | praebitō | praebitīs | |||
vocative | praebite | praebita | praebitum | praebitī | praebitae | praebita |
References
- praebitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praebitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “praebitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.