Definify.com
Definition 2025
praecauturus
praecauturus
Latin
Participle
praecautūrus m (feminine praecautūra, neuter praecautūrum); first/second declension
- about to guard against
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | praecautūrus | praecautūra | praecautūrum | praecautūrī | praecautūrae | praecautūra | |
| genitive | praecautūrī | praecautūrae | praecautūrī | praecautūrōrum | praecautūrārum | praecautūrōrum | |
| dative | praecautūrō | praecautūrō | praecautūrīs | ||||
| accusative | praecautūrum | praecautūram | praecautūrum | praecautūrōs | praecautūrās | praecautūra | |
| ablative | praecautūrō | praecautūrā | praecautūrō | praecautūrīs | |||
| vocative | praecautūre | praecautūra | praecautūrum | praecautūrī | praecautūrae | praecautūra | |