Definify.com
Definition 2025
praecursus
praecursus
Latin
Participle
praecursus m (feminine praecursa, neuter praecursum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | praecursus | praecursa | praecursum | praecursī | praecursae | praecursa | |
| genitive | praecursī | praecursae | praecursī | praecursōrum | praecursārum | praecursōrum | |
| dative | praecursō | praecursō | praecursīs | ||||
| accusative | praecursum | praecursam | praecursum | praecursōs | praecursās | praecursa | |
| ablative | praecursō | praecursā | praecursō | praecursīs | |||
| vocative | praecurse | praecursa | praecursum | praecursī | praecursae | praecursa | |
References
- praecursus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- PRAECURSUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “praecursus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- praecursus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016