Definify.com
Definition 2024
praedabundus
praedabundus
Latin
Adjective
praedābundus m (feminine praedābunda, neuter praedābundum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | praedābundus | praedābunda | praedābundum | praedābundī | praedābundae | praedābunda | |
| genitive | praedābundī | praedābundae | praedābundī | praedābundōrum | praedābundārum | praedābundōrum | |
| dative | praedābundō | praedābundō | praedābundīs | ||||
| accusative | praedābundum | praedābundam | praedābundum | praedābundōs | praedābundās | praedābunda | |
| ablative | praedābundō | praedābundā | praedābundō | praedābundīs | |||
| vocative | praedābunde | praedābunda | praedābundum | praedābundī | praedābundae | praedābunda | |
References
- praedabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praedabundus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “praedabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.