Definify.com
Definition 2025
praemuniens
praemuniens
Latin
Participle
praemūniēns m, f, n (genitive praemūnientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | praemūniēns | praemūnientēs | praemūnientia | ||
| genitive | praemūnientis | praemūnientium | |||
| dative | praemūnientī | praemūnientibus | |||
| accusative | praemūnientem | praemūniēns | praemūnientēs | praemūnientia | |
| ablative | praemūniente, praemūnientī1 | praemūnientibus | |||
| vocative | praemūniēns | praemūnientēs | praemūnientia | ||
1When used purely as an adjective.