Definify.com
Definition 2024
praepositurus
praepositurus
Latin
Participle
praepositūrus m (feminine praepositūra, neuter praepositūrum); first/second declension
- about to place in command etc
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | praepositūrus | praepositūra | praepositūrum | praepositūrī | praepositūrae | praepositūra | |
| genitive | praepositūrī | praepositūrae | praepositūrī | praepositūrōrum | praepositūrārum | praepositūrōrum | |
| dative | praepositūrō | praepositūrō | praepositūrīs | ||||
| accusative | praepositūrum | praepositūram | praepositūrum | praepositūrōs | praepositūrās | praepositūra | |
| ablative | praepositūrō | praepositūrā | praepositūrō | praepositūrīs | |||
| vocative | praepositūre | praepositūra | praepositūrum | praepositūrī | praepositūrae | praepositūra | |