Definify.com
Definition 2025
proeliatus
proeliatus
Latin
Participle
proeliātus m (feminine proeliāta, neuter proeliātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | proeliātus | proeliāta | proeliātum | proeliātī | proeliātae | proeliāta | |
| genitive | proeliātī | proeliātae | proeliātī | proeliātōrum | proeliātārum | proeliātōrum | |
| dative | proeliātō | proeliātō | proeliātīs | ||||
| accusative | proeliātum | proeliātam | proeliātum | proeliātōs | proeliātās | proeliāta | |
| ablative | proeliātō | proeliātā | proeliātō | proeliātīs | |||
| vocative | proeliāte | proeliāta | proeliātum | proeliātī | proeliātae | proeliāta | |