Definify.com
Definition 2025
progignitus
progignitus
Latin
Participle
prōgignitus m (feminine prōgignita, neuter prōgignitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | prōgignitus | prōgignita | prōgignitum | prōgignitī | prōgignitae | prōgignita | |
| genitive | prōgignitī | prōgignitae | prōgignitī | prōgignitōrum | prōgignitārum | prōgignitōrum | |
| dative | prōgignitō | prōgignitō | prōgignitīs | ||||
| accusative | prōgignitum | prōgignitam | prōgignitum | prōgignitōs | prōgignitās | prōgignita | |
| ablative | prōgignitō | prōgignitā | prōgignitō | prōgignitīs | |||
| vocative | prōgignite | prōgignita | prōgignitum | prōgignitī | prōgignitae | prōgignita | |