Definify.com
Definition 2025
promoturus
promoturus
Latin
Participle
prōmōtūrus m (feminine prōmōtūra, neuter prōmōtūrum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | prōmōtūrus | prōmōtūra | prōmōtūrum | prōmōtūrī | prōmōtūrae | prōmōtūra | |
| genitive | prōmōtūrī | prōmōtūrae | prōmōtūrī | prōmōtūrōrum | prōmōtūrārum | prōmōtūrōrum | |
| dative | prōmōtūrō | prōmōtūrō | prōmōtūrīs | ||||
| accusative | prōmōtūrum | prōmōtūram | prōmōtūrum | prōmōtūrōs | prōmōtūrās | prōmōtūra | |
| ablative | prōmōtūrō | prōmōtūrā | prōmōtūrō | prōmōtūrīs | |||
| vocative | prōmōtūre | prōmōtūra | prōmōtūrum | prōmōtūrī | prōmōtūrae | prōmōtūra | |