Definify.com
Definition 2024
przypuścić
przypuścić
Polish
Verb
przypuścić pf (imperfective przypuszczać)
- to suppose
Conjugation
Conjugation of przypuszczać pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim, m inan, n, f | |
| infinitive | przypuszczać | |||||
| future tense | 1st | przypuszczę | przypuścimy | |||
| 2nd | przypuścisz | przypuścicie | ||||
| 3rd | przypuści | przypuszczą | ||||
| past tense | 1st | przypuściłem | przypuściłam | przypuściliśmy | przypuściłyśmy | |
| 2nd | przypuściłeś | przypuściłaś | przypuściliście | przypuściłyście | ||
| 3rd | przypuścił | przypuściła | przypuściło | przypuścili | przypuściły | |
| conditional | 1st | przypuściłbym | przypuściłabym | przypuścilibyśmy | przypuściłybyśmy | |
| 2nd | przypuściłbyś | przypuściłabyś | przypuścilibyście | przypuściłybyście | ||
| 3rd | przypuściłby | przypuściłaby | przypuściłoby | przypuściliby | przypuściłyby | |
| imperative | 1st | niech przypuszczę | przypuśćmy | |||
| 2nd | przypuść | przypuśćcie | ||||
| 3rd | niech przypuści | niech przypuszczą | ||||
| anterior adverbial participle | przypuściwszy | |||||
| impersonal past | przypuszczono | |||||
| verbal noun | przypuszczenie | |||||