Definify.com
Definition 2025
pugnatus
pugnatus
Latin
Participle
pugnātus m (feminine pugnāta, neuter pugnātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | pugnātus | pugnāta | pugnātum | pugnātī | pugnātae | pugnāta | |
| genitive | pugnātī | pugnātae | pugnātī | pugnātōrum | pugnātārum | pugnātōrum | |
| dative | pugnātō | pugnātō | pugnātīs | ||||
| accusative | pugnātum | pugnātam | pugnātum | pugnātōs | pugnātās | pugnāta | |
| ablative | pugnātō | pugnātā | pugnātō | pugnātīs | |||
| vocative | pugnāte | pugnāta | pugnātum | pugnātī | pugnātae | pugnāta | |