Definify.com
Definition 2025
quiescendus
quiescendus
Latin
Participle
quiēscendus m (feminine quiēscenda, neuter quiēscendum); first/second declension
- which is to be rested
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | quiēscendus | quiēscenda | quiēscendum | quiēscendī | quiēscendae | quiēscenda | |
| genitive | quiēscendī | quiēscendae | quiēscendī | quiēscendōrum | quiēscendārum | quiēscendōrum | |
| dative | quiēscendō | quiēscendō | quiēscendīs | ||||
| accusative | quiēscendum | quiēscendam | quiēscendum | quiēscendōs | quiēscendās | quiēscenda | |
| ablative | quiēscendō | quiēscendā | quiēscendō | quiēscendīs | |||
| vocative | quiēscende | quiēscenda | quiēscendum | quiēscendī | quiēscendae | quiēscenda | |