Definify.com
Definition 2025
quiescens
quiescens
Latin
Participle
quiēscēns m, f, n (genitive quiēscentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | quiēscēns | quiēscentēs | quiēscentia | ||
| genitive | quiēscentis | quiēscentium | |||
| dative | quiēscentī | quiēscentibus | |||
| accusative | quiēscentem | quiēscēns | quiēscentēs | quiēscentia | |
| ablative | quiēscentī | quiēscentibus | |||
| vocative | quiēscēns | quiēscentēs | quiēscentia | ||