Definify.com
Definition 2025
quietans
quietans
Latin
Participle
quiētāns m, f, n (genitive quiētantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | quiētāns | quiētantēs | quiētantia | ||
| genitive | quiētantis | quiētantium | |||
| dative | quiētantī | quiētantibus | |||
| accusative | quiētantem | quiētāns | quiētantēs | quiētantia | |
| ablative | quiētante, quiētantī1 | quiētantibus | |||
| vocative | quiētāns | quiētantēs | quiētantia | ||
1When used purely as an adjective.