Definify.com

Definition 2024


rèmme

rèmme

See also: remme and rémmé

Limburgish

Noun

rèmme n

  1. putting on the break

Verb

rèmme
  1. to put on the break
Seventh conjugation (Montfortian)
Present SV Past SV Present VS Past VS Subjunctive SV Subjunctive VS
First person singular ich rèm ich rèmdje rèm ich rèmdje-n ich ich rèmme rèmme-n ich
Second person singular doe rèms doe rèmdjes rèms se rèmdjes se doe rèmme rèmmer-doe
Third person singular dae rèmp dae rèmdje rèmp t'r rèmdje d'r dae rèmme rèmmer-dae
First person plural weer rèmme weer rèmdje rèmp v'r rèmdje v'r weer rèmme rèmme v'r
Second person plural geer rèmp geer rèmdje rèmp g'r rèmdje g'r geer rèmme rèmmetj g'r
Third person plural die rèmme die rèmdje rèmme die rèmdje die die rèmme rèmmer-die
Other: Infinitive Gerund Present particle Past particle Adjective Adverb
Conjugation: (tö) rèmme 't rèmme n rèmmendj höbbe gerèmp gerèmp(dje/dje-n/djer/djes) gerèmp(djelik)
Other: Noun Imperative singular impolite Imperative singular polite Imperative dual Imperative plural Ènkelzief
Conjugation: 't gerèm n rèm! rèm(p)! rèm(me)tj! rèmp! rèmmem