Definify.com
Definition 2024
röken
röken
Low German
Verb
röken (past röök, past participle röökt, auxiliary verb hebben)
- to smoke
Conjugation
Conjugation of röken (weak verb)
infinitive | röken | |
---|---|---|
indicative | present | preterite |
1st person singular | röök | röök |
2nd person singular | rööks(t) | rööks(t) |
3rd person singular | röök(t) | röök |
plural | röökt, rööken | röken |
imperative | present | — |
singular | röök(e) | |
plural | röökt | |
participle | present | past |
röken | (e)röökt, geröökt | |
Note: This conjugation is one of many; neither its grammar nor spelling apply to all dialects. |